اصطلاحات محاوره ای عربی

از دیدن شما خرسندم:                 أنَا سَعیدٌ بِلِقائِکَ. إِنِّی مَسرُورٌ لِرُؤیَتِکَ. (لِلمُذَکَّر)

                                                              أنَا سَعیدَةٌ بِلِقائِکِ. إِنِّی مَسرُورَةٌ لِرُؤیَتِکِ. (لِلمُؤَنَّث)

از شما خواهش می کنم با من به جای عامیانه به زبان فصیح حرف بزنید: أَرجُوکَ أَن تَتَکَلَّمَ مَعی بِاللُّغَةِ الفُصحَی بَدلاً مِنَ العامِیَّةِ.

از عواطف شما نسبت به خودم سپاسگزارم: أَشکُرُکَ لِعَواطِفِکَ تِجاهی. (لِلمُذَکَّر)

                                                           أَشکُرُکِ لِعَواطِفِکِ تِجاهی. (لِلمُؤَنَّث)

از کمک شما سپاسگزارم: شُکراً لِمُساعِدَتِکَ. (لِلمُذَکَّر)/ شُکراً لِمُساعِدَتِکِ. (لِلمُؤَنَّث)

از همه شما سپاسگزاری می کنم: أَشکُرُکُم جَمیعاً.

اشکال ندارد: لا بَأسَ.

اختیار دارید: لا داعِیَ لِلشُّکرِ.

آب و هوای این شهر چگونه است؟ کَیفَ مُناخُ هذِهِ المَدینَةِ؟

آب و هوای این شهر خوب است: مُناخُ هذِهِ المَدینَةِ جَیِّدٌ.

حداقل دما در این شهر 15 و حداکثر 45 درجه سانتیگراد است: فی هَذِه المَدینَةِ دَرَجَةُ الحَرارَةِ الصُّغرَی هِیَ خَمسَ عَشرَةَ دَرَجَةً مِئَوِیَّةً وَ العُظمَی خَمسَةٌ وَ أَربَعُونَ دَرَجَةً.

اسم من... است:  إسمی.../ إسمِی سَعیدٌ./ إسمی فاطِمَةُ .

اطمینان ندارم، مطمئن نیستم:  لَستُ مُتَأَکِّداً (لِلمُذَکَّر) / لَستُ مُتَأَکِّدَةً. (لِلمُؤَنَّث)              

آفرین برتو! خدا به شما برکت دهد:  بارَکَ اللهُ فیکَ. (لِلمُذَکَّر) بارَکَ اللهُ فِیکِ.(لِلمُؤَنَّث) . بارَکَ اللهُ فِیکُم (لِلمُخاطَبِینَ) / بارَکَ اللهُ فِیکُنَّ. (لِلمُخاطَبات)

افسوس، حیف: یا لَلْخَسارَة.

اگر به دیدن من بیایید خوشحال خواهم شد. سَوفَ أَکُونُ مَسرُوراً إذا جِئتَ لِزیارَتِی (لِلمُذَکَّر) / سَوفَ أَکُونُ مَسرُورةً إذا جِئتَ لِزیارَتِی. (لِلمُؤَنَّث)

البته: طَبْعاً، بِالطَّبْعِ                     

اوقات خوشی را برایت آرزو می کنم:          أتَمَنَّی لَکَ وَقتاً طَیِّباً. (لِلمُذَکَّر)

                                                           أتَمَنَّی لَکِ وَقتاً طَیِّباً. (لِلمُؤَنَّث)

 أتَمَنَّی لَکُم وَقتاً طَیِّباً. (لِلمُخاطَبِینَ) / أتَمَنَّی لَکُنَّ وَقتاً طَیِّباً. (لِلمُخاطَبات)

أتَمَنَّی لَهُم وَقتاً طَیِّباً. (لِلغائِبینَ) / أتَمَنَّی لَهُنَّ وَقتاً طَیِّباً. (لِلغائِبات)  

آیا می توانی به من کمک کنی؟ هَلْ تَسْتَطیعُ أنْ تُساعِدَنِی؟

بله، می توانم به شما کمک کنم: نَعَم، أَستَطِیعُ أَنْ أُساعِدَکَ.

نه، نمی توانم به شما کمک کنم: لا، لا أَستَطِیعُ أَنْ أُساعِدَکَ.

آیا مطمئن هستی؟ هَل أَنتَ واثِقٌ؟/ بله، کاملاً مطمئن هستم: نَعَم کُلَّ الثِّقَةِ.

آیا میل دارید با من بیرون بیایید؟ هَل تَرغَبُ بِالخُرُوجِ مَعِی؟

بله، دوست دارم با تو بیرون بیایم: نَعَم، أُحِبُّ الخُروجَ مَعَکَ.

آیا شما متأهل هستید یا مجرد؟ هَل أَنتَ مُتَزَوِّجٌ أَم أَعزَب؟ (لِلمُذَکَّر)

من متأهل هستم: أَنَا مُتَزَوِّجٌ.         

آیا شما متأهل هستید یا مجرد؟ هَل أَنتِ مُتَزَوِّجَةٌ أَم عَزباء؟ (لِلمُؤَنَّث)

من مجرد هستم: أَنَا عَزباء.

آیا شما بچه دارید؟ هَل عِندَکَ أَولادٌ ؟ (لِلمُذَکَّر) / هَل عِندَکِ أَولادٌ ؟ (لِلمُؤَنَّث)

بله بچه دارم: نَعَم، عِندِی أَولادٌ. نه بچه ندارم: ما عِندِی أَولادٌ.

أیا خجالت نمی کشی! أَلا تَخجَلُ! (لِلمُذَکَّر) / أَلا تَخجَلِینَ ! (لِلمُؤَنَّث)

با اجازه شما: عَنْ إذْنِکَ. (لِلمُذَکَّر) / عَنْ إذْنِکِ. (لِلمُؤَنَّث)

با دلی سرشار از محبت و ارادت نامه ام را آغاز می کنم : أَبدَأُ رِسالَتِی بِقَلبٍ مُفعَمٍ بِالحُبِّ وَ الإخلاصِ.

با دلی سرشار از اندوه به شما تسلیت می گویم: أُعَزِّیکُم بِقَلبٍ مِلؤُهُ الحُزنُ وَ الأَسَی.

ببخشید: عَفْواً.

بدبختانه، متأسفانه: مِنْ سُوءِ الحَظِ.

بدون شک،بدون تردید: لا شَکَّ

برای او آرزوی پیروزی کرد: تَمَنَّی لَهُ النَّجاحَ  .(لِلمُذَکَّر) / تَمَنَّتْ لَها النَّجاحَ. (لِلمُؤَنَّث)

برایت خوشبختی آرزو می کنم:                   أتَمَنَّی لَکَ حَظّاً سَعیداً. (لِلمُذَکَّر)

أتَمَنَّی لَکِ حَظّاً سَعیداً. (لِلمُؤَنَّث)

أتَمَنَّی لَکُم حَظّاً سَعیداً. (لِلمُخاطَبِینَ)

أتَمَنَّی لَکُنَّ حَظّاً سَعیداً. (لِلمُخاطَبات) 

أتَمَنَّی لَهُ حَظّاً سَعیداً .(لِلغائب)

أتَمَنَّی لَها حَظّاً سَعیداً. (لِلغائِبة)

برایت موفقیت آرزو می کنم:                     أتَمَنَّی لَکَ نَجاحاً.(لِلمُذَکَّر)

                                                           أتَمَنَّی لَکِ نَجاحاً. (لِلمُؤَنَّث)

برایتان موفقیت آرزو می کنم:                     أتَمَنَّی لَکُم نَجاحاً. (لِلمُخاطَبِینَ)

 أتَمَنَّی لَکُنَّ نَجاحاً. (لِلمُخاطَبات)

بسیار متأسفم: آسِفٌ جِدّاً. (لِلمُذَکَّر) / آسِفَةٌ جِدّاً. (لِلمُؤَنَّث)

بفرما: تَفَضَّلْ.(لِلمُذَکَّر) / تَفَضَّلی (لِلمُؤَنَّث)

 بِفرما: شَرِّف. (لِلمُذَکَّر) /  شَرِّفِی. (لِلمُؤَنَّث) (در سوریه و لبنان)

 بفرما بنشین: تَفَضَّلْ بِالجُلُوسِ.(لِلمخاطب)/ تَفَضَّلِی بِالجُلُوسِ.(لِلمخاطبة)

 تَفَضَّلُوا بِالجُلُوسِ. (لِلمُخاطَبِینَ) / تَفَضَّلنَ بِالجُلُوسِ. (لِلمُخاطَبات)

بقای عمرشما باد« درتسلیت»: البَقِیّة فی حیاتِکُمْ.

به تو قول می دهم: أُعاهِدُکَ. (لِلمُذَکَّر) /  أُعاهِدُکِ. (لِلمُؤَنَّث)

به امید دیدار: إلی اللِّقاء./ به سلامت: مَعَ السَّلامَة./ به ما افتخار دادید: شَرَّفتُمُونا.           

به من اجازه می دهید؟                  هَلْ تَسْمَحُ لِی؟ (لِلمُذَکَّر)

                                              هَلْ تَسْمَحِینَ لِی؟(لِلمُؤَنَّث)

بله به شما اجازه می دهم:            نَعَم، أَسمَحُ لَکَ. (لِلمُذَکَّر)

                                              نَعَم، أَسمَحُ لَکِ. (لِلمُؤَنَّث)

به من اجازه بدهید: اِسْمَحْ لِی.(لِلمُخاطَب)   / اِسْمَحِی لِی.(لِلمُخاطَبَة)

به... نیاز دارم: اَحْتاجُ إلی.../ به خودکار نیاز دارم: اَحتاجُ إلی قَلَمٍ جافٍّ./ به مداد نیاز دارم: اَحتاجُ إلی قَلَمِ رَصاصٍ./ به خودنویس نیاز دارم: اَحتاجُ إلی قَلَمِ حِبرٍ.

به پدرت سلام برسان:                 سَلِّم إلی أَبِیکَ. (لِلمُخاطَب)  

                                              سَلِّمی إلی أبیکِ . (لِلمُخاطَبَة)

به برادرت سلام برسان:                    سَلِّم إلی أَخیکَ. (لِلمُخاطَب)  

                                              سَلِّمی إلی أَخیکِ. (لِلمُخاطَبَة)

به زودی این کشور را ترک خواهم کرد: سَأُغادِرُ هَذَا البَلَدَ قَریباً.

به زودی این کشور را ترک خواهیم کرد: سَنُغادِرُ هَذَا البَلَدَ قَریباً.

 هرگز این کشور را ترک نخواهم کرد: لَن اُغادِرَ هَذَا البَلَدَ.

هرگز این کشور را ترک نخواهیم کرد: لَن نُغادِرَ هَذَا البَلَدَ.

تبریک،مبارک باشد: مَبْرُوک./ هزار بار تبریک: ألْف مَبْروک./ تبریک های قلبی: التَّهانِیَ القَلْبِیَّة.

تلفن شما چند است؟ کَم رَقَمُ هاتِفِکَ؟

تو اشتباه می کنی: أنْتَ غَلْطان .(لِلمُخاطَب) /  أنتِ غَلطانَة . (لِلمُخاطَبَة)

تو را به خدا می سپارم: أسْتَوْدِعُکَ اللهُ. (لِلمُخاطَب)   / أسْتَوْدِعُکِ اللهُ. (لِلمُخاطَبَة)

تو مرا بدبخت کردی:                  أَنتَ خَرَّبتَ بَیتی. (لِلمُخاطَب)  

                                              أَنتِ خَرَّبتِ بَیتی. (لِلمُخاطَبَة)

حال شما چطور است؟ کَیفَ حالُکَ ؟ (لِلمُخاطَب)   / کَیفَ حالُکِ ؟ (لِلمُخاطَبَة)

من خوبم، تو چطوری؟       أَنَا بَخَیرِ، کَیفَ أَنتَ ؟ (لِلمُخاطَب)  

                                   أَنَا بَخَیرِ، کَیفَ أَنتِ ؟ (لِلمُخاطَبَة)

حال مادرت چطور است؟ کَیفَ حالُ أُمِّکَ؟

او خوب است، سپاسگزارم: هِیَ بَخَیرٍ، شُکراً لَکَ

حال خانواده خوب است؟ هَلِ العائِلَةُ بِخَیرٍ؟

بله، آن ها خوبند، بسیار سپاسگزارم: نَعَم، هُم بَخَیرٍ، شُکراً جَزیلاً.

حق با توست: الحَقُّ مَعَکَ. (لِلمُخاطَب) /   الحَقُّ مَعَکِ. (لِلمُخاطَبَة)

خدا حافظ: فی أَمانِ اللهِ./ خدا را شکر: الحَمْدُ لِلّهِ./ خدا نکند: لا سَمَحَ اللهُ.

خدا قوت: اللهُ یُقَوِّیکَ. (لِلمُخاطَب)  /  اللهُ یُقَوِّیکِ. (لِلمُخاطَبَة)

خداقوت! خسته نباشی!                ساعَدَکَ اللهُ. (لِلمُخاطَب)  

ساعَدَکِ اللهُ. (لِلمُخاطَبَة)

خدا خیرت دهد:  بَشَّرَکَ اللهُ. (لِلمُخاطَب)  /  بَشَّرَکِ اللهُ. (لِلمُخاطَبَة)

خدا عمرت دهد! الهی پیرشی!                   أَطالَ اللهُ عُمرَکَ. (لِلمُخاطَب)

                أَطالَ اللهُ عُمرَکِ. (لِلمُخاطَبَة)

خدا عمرتان دهد! الهی پیر شوید!                 أَطالَ اللهُ عُمرَکُم. (لِلمُخاطَبِینَ)

 أَطالَ اللهُ عُمرَکُنَّ. (لِلمُخاطَبات) 

خدا تو را حفظ کند: رَعاکَ اللهُ. (لِلمُخاطَب) /   رَعاکِ اللهُ. (لِلمُخاطَبَة)

خدا از تو درگذرد، خدا تو را بیامرزد:          سامَحَکَ اللهُ. (لِلمُخاطَب)  

 سامَحَکِ اللهُ (لِلمُخاطَبَة)

خدا از شما در گذرد، خدا شما را بیامرزد:    سامَحَکُمُ اللهُ. (لِلمُخاطَبِینَ)

سامَحَکُنَّ اللهُ. (لِلمُخاطَبات) 

خدا را شکر سالم برگشتی(خطاب به مسافر): الحَمْدُ لِلهِ عَلَى السّلامةِ.

خداوند به شما برکت دهد: اللهُ یُبارِکُ فیکَ. (لِلمُخاطَب) /   اللهُ یُبارِکُ فیکِ. (لِلمُخاطَبَة)

خداوند به تو سلامتی بدهد:         اللهُ یُعْطِیکَ العافِیَة. (لِلمُخاطَب)  

                                              اللهُ یُعْطِیکِ العافِیَة. (لِلمُخاطَبَة)

خداوند به شما سلامتی بدهد:      اللهُ یُعْطِیکُمُ العافِیَة. (لِلمُخاطَبِینَ)

                                              اللهُ یُعْطِیکُنَّ العافِیَة. (لِلمُخاطَبات) 

خداوند تو را از هر بلایی سلامت نگه دارد:  اللهُ یَسلِمُکَ مِن کُلِّ بَلِیَّةٍ. (لِلمُخاطَب)  

                                                            اللهُ یَسلِمُکِ مِن کُلِّ بَلِیَّةٍ. (لِلمُخاطَبَة)

خداوندشما را از هر بلایی سلامت نگه دارد: اللهُ یَسلِمُکُم مِن کُلِّ بَلِیَّةٍ. (لِلمُخاطَبِینَ)   

                                                           اللهُ یَسلِمُکُنَّ مِن کُلِّ بَلِیَّةٍ. (لِلمُخاطَبات)   

خداوندآن ها را از هر بلایی سلامت نگه دارد: اللهُ یَسلِمُهُم مِن کُلِّ بَلِیَّةٍ.(لِلغائِبِینَ)

                                                            اللهُ یَسلِمُهُنَّ مِن کُلِّ بَلِیَّةٍ.(لِلغائِبات)

خوابت خوش: صَحَّ النَّوم.

خواهش می کنم: أرْجُو،أرْجُوکَ.

خوب،بسیار خوب: طَیِّب، حَسَناً./ خوب، من باید بروم: حَسَناً، یَجِبُ أَن أَذهَبَ.  

خوبم : أَنَا بِخَیرٍ ./ ما خوبیم: نَحنُ بِخَیرٍ.

 او خوب است : هُوَ بِخَیرٍ. (لِلمُذَکَّر) / هِیَ بِخَیرٍ. (لِلمُؤَنَّث)

خوش آمدید: أهْلاً وَ سَهْلاً ، مَرْحَباً.

خوش به حالت:                         ماأسْعَدَکَ.طُوبَی لَکَ. (لِلمُخاطَب)  

ماأسْعَدَکِ.طُوبَی لَکِ. (لِلمُخاطَبَة)

خوشوقت شدیم: تَشَرَّفْنا، فُرصَة سَعیدَة./ خوشبختانه: مِن حُسْنِ الحَظِ.

خوشحال می شوم که ترا بار دیگر ببینم:      یَسُرُّنی جِدّاً أن أَراکَ ثانِیةً،

 یَسُرُّنی جِدّاً أنْ أَراکَ مَرَّةًثانِیَةً.

چشم!،اطاعت: سَمْعاً وَ طاعَةً، أمْرُکَ.

 چشمت سلامت: سَلِمتْ عَیناکَ. (لِلمُخاطَب)  /  سَلِمتْ عَیناکِ. (لِلمُخاطَبَة)

چه خبر؟ مَا الخَبَرُ؟

چه وقت یکدیگر را می بینیم؟ مَتی نَلتَقِی؟

فردا یکدیگر را خواهیم دید: نَلتَقی غَداً.

چه فرمایشی دارید؟ ماذا تَأمُرُ ؟ (لِلمُخاطَب)  /  ماذا تَأمُرِینَ ؟ (لِلمُخاطَبَة)         

 ماذا تَأمُرُونَ؟ (لِلمُخاطَبِینَ) / ماذا تَأمُرنَ؟ (لِلمُخاطَبات) 

چه وقت تشریف آوردید؟ مَتَی وَصَلتَ؟ (لِلمُخاطَب)  /  مَتَی وَصَلتِ؟ (لِلمُخاطَبَة)

مَتَی وَصَلتُم ؟ (لِلمُخاطَبِینَ) / مَتَی وَصَلتُنَّ ؟ (لِلمُخاطَبات) 

چه خبر اندوه باری! یا لَهُ مِنْ خَبَرٍ مُحزِنٍ!/ چه خبر شادی! یا لَهُ مِنْ خَبَرٍ مُفرِحٍ !/               چه رستورانی! یا لَهُ مِنْ مَطعَمٍ !/چه داستانی! یا لَها مِنْ قِصَّةٍ !/چه رُمانی! یا لَها مِنْ رِوایَةٍ!/ چه باغی! یا لَها مِنْ حَدیقَةٍ !

چقدر اندوهگینم! مَا أَشَدَّ حُزنِی!/ چقدر خوشحالم! ما اَشَدَّ سُرُورِی! ما اَشَدَّ فَرَحِی!

در امان خدا: فی أمانِ اللهِ./ در پناه خدا: فی رِعایَةِ اللهِ.

دریغا،افسوس: وا أَسَفاهُ، وا حَسرَتا.

دستت درد نکند:             سَلِمَتْ یَداکَ، عَاشَتْ یَداکَ. (لِلمُخاطَب)  

سَلِمَتْ یَداکِ، عَاشَتْ یَداکِ. (لِلمُخاطَبَة)

دوست دارم: أُحِبُّ. / دوست داریم: نُحِبُّ

 دوست داری: تُحِبُّ. (لِلمُخاطَب)   /  دوست داری: تُحِبِّینَ. (لِلمُخاطَبَة)

دوست دارید: تُحِبُّونَ. (لِلمُخاطَبِینَ) / دوست دارید: تُحبِبنَ. (لِلمُخاطَبات) 

دوست دارید کمی موسیقی گوش کنید؟ هَل تُحِبُّ أَن تَسمَعَ قَلیلاً مِنَ المُوسیقَی؟

بله، دوست دارم کمی موسیقی گوش کنم: نَعَم، اُحِبُّ أَن اَسمَعَ قَلیلاً مِنَ المُوسیقَی.

نه، دوست ندارم موسیقی گوش کنم: لا، لا اُحِبُّ أَن اَسمَعَ المُوسِیقَی.

دیدارت چقدر مرا شاد می کند:      کَم یَسُرُّنِی لِقاؤُکَ. (لِلمُخاطَب)  

                                                               کَم یَسُرُّنِی لِقاؤُکِ. (لِلمُخاطَبَة)

دیروز، پریروز کجا بودی؟ أَینَ کُنتَ أَمسِ ، أَمسِ الأَوَّل؟

در خانه پسر عمویم بودم: کُنتُ فِی بَیتِ إبنِ عَمِّی.    

دیشب کجا بودی؟ أَینَ کُنتَ اللَّیلَةَ الماضِیَّةَ؟

در خانه برادرم بودم: کُنتُ فی بَیتِ أخی.

روز بخیر: نَهارُکَ سَعید.

 روز خوبی را برایت آرزو می کنم: أَتَمَنَّی لَکَ یَوماً مُمتِعاً. (لِلمُخاطَب)  

                                                           أَتَمَنَّی لَکِ یَوماً مُمتِعاً. (لِلمُخاطَبَة)

زنده باشی: حَیَّاکَ اللهُ. (لِلمُخاطَب)   /   حَیَّاکِ اللهُ. (لِلمُخاطَبَة)          

سال نو مبارک: کُلُّ عامٍ وَ أنتَ بِخَیر.کُلُّ عامٍّ وَ أَنتُم بِخَیرٍ.

سپاسگزارم: شُکراً./ بسیار سپاسگزارم: شُکراً جَزیلاً.

خیلی از شما سپاسگزارم: أشْکُرُکَ جِدّاً. (لِلمُخاطَب) /   أشْکُرُکِ جِدّاً. (لِلمُخاطَبَة)           

أشْکُرُکُم جِدّاً. (لِلمُخاطَبِینَ) / أشْکُرُکُنَّ جِدّاً. (لِلمُخاطَبات) 

سخت نگیر: هَوِّنْ عَلَیْکَ. (لِلمُخاطَب)   / هَوِّنی عَلَیکِ. (لِلمُخاطَبَة)               

سفر بخیر: رِحلَةٌ سَعیدَةٌ.

سفر چطور بود؟ کَیفَ کانَتِ الرِّحلَةُ؟

سفر بسیار خوب بود: کانَتِ الرِّحلَةُ جَیِّداً جِدّاً.

سلامت باشی: سَلَّمَکَ اللهُ. (لِلمُخاطَب) /  سَلَّمَکِ اللهُ: (لِلمخاطبة)

سلام مرا به... برسان: بَلِّغْ سَلامی إلی...

سلام مرا به خانواده ام برسان: بَلِّغْ سَلامی إلی أَهلِی .

سلام مرا به همسر گرامیتان برسانید. بَلِّغ تَحِیَّاتِی إلَی زَوجَتِکَ الفاضِلَة.

 سلام مرا به شوهر گرامیتان برسانید: بَلِّغِی تَحِیَّاتِی إلَی زَوجِکِ الفاضِل.

سلام، حالتان چطور است؟

أَهلاً، کَیفَ حالُکَ؟(لِلمُخاطَب)  

أَهلاً، کَیفَ حالُکِ؟(لِلمخاطبة)

سپاسگزارم ، من خوبم: شُکرا، أَنَا بِخَیرٍ.

 شب بخیر،عصر بخیر: مَساءَالخَیر./ شب خوش: لَیلَةً سَعیدَة.

 شب خوش: طابَتْ لَیلَتُکَ. (لِلمُخاطَب)   / طابَتْ لَیلَتُکِ. (لِلمخاطبة)

شب خوش: تُصْبِحُ عَلَی خَیْرٍ. (لِلمُخاطَب)   / تُصبِحینَ عَلَی خَیْرٍ. (لِلمُخاطبة)

شگفتا، عجبا: یا لَلعَجَبِ.

شما اهل کجا هستید؟ مِن أَینَ أَنتَ ؟ (لِلمُخاطَب)   / مِن أَینَ أَنتِ ؟ (لِلمُخاطبة)

مِن أَینَ أَنتُم ؟  (لِلمُخاطَبِینَ) / مِن أَینَ أَنتُنَّ ؟ (لِلمُخاطَبات)

من عراقی هستم: أَنَا عِراقِیٌّ. (لِلمُذَکَّر)/ أَنَا عِراقِیَّة. (لِلمُؤَنَّث)

ما عراقی هستیم: نَحنُ عِراقِیُّونَ. (لِلمُذَکَّر)/ نَحنُ عِراقِیَّاتٌ. (لِلمُؤَنَّث)

شما را به خدا می سپارم: أَستَودِعُکَ اللهَ. (لِلمُخاطَب)   / أَستَودِعُکِ اللهَ. (لِلمُخاطبة)

شما عربی را به روانی حرف می زنید: أَنتَ تَتَحَدَّثُ (تَتَکَلَّمُ) العَرَبِیَّةَ بِطَلاقَةٍ.(لِلمُخاطَب)    

شما عربی را به روانی حرف می زنید: أَنتِ تَتَحَدَّثینَ (تَتَکَلَّمینَ) العَرَبِیَّةَبِطَلاقَةٍ.(لِلمُخاطبة)

صبح به خیر: صَباحَ الخَیر، صَباحَ النُّور.

صباحَ بِنْتِ القُنْصُل: ترجمه: صبح شما سرخ فام باد! معادل معنایی: صبح بخیر.[1]

صباحَ الفُلّ: صبح شما بسان گُل نیلوفرباد! معادل معنایی: صبح بخیر!

صباحَ القِشْطة: ترجمه: صبح شما بسان سرشیرباد! معادل معنایی: صبح بخیر!

عجب سخن درستی! یا لَهُ مِن قَولٍ سَلیمٍ!

عذر شما موجّه نیست:  إعتِذارُکَ غَیرُ مُبَرَّرٍ. (لِلمُخاطَب)/ إعتِذارُکِ غَیرُ مُبَرَّرٍ. (لِلمُخاطبة)  

کاملاً اطمینان ندارم : لَستُ مُتَأَکِّداً تَماماً. (لِلمُذَکَّر)/ لَستُ مُتَأَکِّدةً تَماماً. (لِلمُؤَنَّث)

گمان نمی کنم:  لا أَظُنُّ. / گمان نمی کنیم: لا نَظُنُّ .

گمان نمی کنی: لا تَظُنُّ. (لِلمُخاطَب)    /  گمان نمی کنی: لا تُظُنِّینَ. (لِلمُخاطبة)

گمان نمی کنید: لا تَظُنُّونَ. (لِلمُخاطَبِینَ)  / گمان نمی کنید: لا تَظنُننَ. (لِلمُخاطَبات)

لطفاً: مِنْ فَضْلِکَ ، رَجاءً./ لطفاً به من نشان... بده: أرِنِی مِن فَضْلِکَ./ لطفاً این پارچه را به من نشان بده: أَرِنی هَذَا القُماشَ مِن فَضلِکَ .

لطفاً به آرامی صحبت کنید: مِن فَضلِکَ تَکَلَّم بِهُدُوءٍ . رَجاءً تَکَلَّم بِبُطءٍ. (لِلمُخاطَب)  

لطفاً به آرامی صحبت کنید: مِن فَضلِکِ تَکَلَّمی بِهُدُوءٍ. رَجاءً تَکَلَّمی بِبُطءٍ. (لِلمُخاطبة)

 زیرا نمی فهمم منظور شما چیست:            لِأَنَّی لا أَفهَمُ ما تَقصُدُ. (لِلمُخاطَب)  

                                                           لِأَنَّی لا أَفهَمُ ما تَقصُدِینَ. (لِلمُخاطبة)

لطفاً سلام مرا به برادرت برسان:    مِن فَضلِکَ بَلِّغ سَلامِی إلَی أَخیکَ. (لِلمُخاطَب)               

                                              مِن فَضلِکِ بَلِّغی سَلامِی إلَی أَخیکِ. (لِلمُخاطبة) 

مبارک باشد: مَبْرُوک، تَهانینا./ مبارک باشد! هزارتبریک: أَلْفُ مَبْروک.      

متأسفم: آسِف. (لِلمُذَکَّر)/ آسِفَة. (لِلمُؤَنَّث)

بسیار متأسفم: أَنَا آسِفٌ جِدّاً. (لِلمُذَکَّر)/  أَنَا آسِفَةٌ جِدّاً. (لِلمُؤَنَّث)/ متأسفانه: مَعَ الأسَفِ.

مدت زیادی اینجا بودید؟              هَل قَضَیتَ وَقتاً طَویلاً هُنا ؟ (لِلمُخاطَب)  

                                                               هَل قَضَیتِ وَقتاً طَویلاً هُنا ؟ (لِلمُخاطبة)

نَعَم، قَضَیتُ وَقتاً طَویلاً هُنا: بله، مدت زیادی اینجا بودم.

لا، ما قَضَیتُ وَقتاً طَویلاً هُنا:نه، مدت زیادی اینجا نبودم.

مزاحم شما نمی شوم: لا اُزاحِمُکَ. (لِلمُخاطَب)  / لا اُزاحِمُکِ. (لِلمُخاطبة)

معذرت می خواهم: أرْجُو المَعْذَرَة، مَعْذَرَةً.

معرفی می کنم ایشان آقای، خانم، دوشیزه..: اُقَدِّمُ السَّیِّد، السَّیِّدَة،  الآنِسَة...

أُقَدِّمُ السَّیِّدَ جَعفرِیّ، السَّیِّدَةَ مُحَمَّدِیّ، الآنِسَةَ مُوسَوِیّ

مرا ببخشید: سامِحنی. (لِلمُخاطَب)   / سامِحِینِی. (لِلمُخاطبة)

مرا سرزنش نکن. لا تُؤَاخِذنِی.لا تَلُمُنِی.

موفق باشی، پیروزباشی: وَفَقَّکَ اللهُ. (لِلمُخاطَب)   / وَفَقَّکِ اللهُ. (لِلمُخاطبة)

من باور نمی کنم: لا اُصَدِّقُ./ من سخن شما را باور نمی کنم: أَنَا لا أُصَدِّقُ کَلامَکَ.

من باید بروم:  یَجِبُ أَن أَذهَبَ./ باید به دانشگاه بروم : یَجِبُ أَن أَذهَبَ إلَی الجامِعَةِ .

من به شما قول می دهم: اُعْطِیکَ کَلاماً. (لِلمُخاطَب)/ اُعْطِیکِ کَلاماً. (لِلمُخاطبة)

من خیلی خوشحالم: أَنَا مَسرُورٌ جِدّاً. (لِلمُذَکَّر)/  أَنَا مَسرُورَةٌ جِدّاً. (لِلمُؤَنَّث)

من به شما کمک می کنم: أَنَا أُساعِدُکَ. (لِلمُخاطَب) / أَنَا أُساعِدُکِ. (لِلمُخاطبة)

من خیلی خوبم، متشکرم:             إِنِّی عَلَی ما یُرام، شُکراً.

من خیلی خوب نیستم:                 إنِّی لَستُ عَلَی ما یُرام.

من چیزهای زیادی راجع به شما شنیده ام:    أَنَا سَمِعتُ عَنکَ الکَثیرَ،

 أَنَا سَمِعتُ کَثیراً عَنکَ .

 ما چیزهای زیادی راجع شما شنیده ایم: نَحنُ سَمِعنا کَثیراً عَنکُم .

من در خدمت شما هستم: أَنَا فی خِدمَتِکَ. (لِلمُذَکَّر)/ أَنَا فی خِدمَتِکِ. (لِلمُؤَنَّث)

ما در خدمت شما هستم:              نَحنُ فِی خِدمَتِکُم. (لِلمُخاطَبِینَ)

                                                               نَحنُ فِی خِدمَتِکُنَّ. (لِلمُخاطَبات)

من کاملاً احساس خوشبختی می کنم: إنِّی أَشعُرُ بِغایَةِ السَّعادَةِ.

 ما کاملاً احساس خوشبختی می کنیم: إنَّنا نَشعُرُ بِغایَةِ السَّعادَةِ.

 تو کاملاً احساس خوشبختی می کنی:         إنَّکَ تَشعُرُ بِغایَةِ السَّعادَةِ. (لِلمُخاطَب)  

                                                           إنَّکِ تَشعُرینَ بِغایَةِ السَّعادَةِ. (لِلمُخاطبة)

 شما کاملاً احساس خوشبختی می کنید:      إنَّکُم تَشعُرُونَ بِغایَةِ السَّعادَةِ. (لِلمُخاطَبِینَ)

إنَّکُنَّ تَشعُرنَ بِغایَةِ السَّعادَةِ. (لِلمُخاطَبات)

من احساس شادی فراوانی می کنم: إنِّی أَشعُرُ بِفَرَحٍ شَدیدٍ.

 من سخت احساس نگرانی می کنم: إنِّی أَشعُرُ بِشِدَّةِ القَلَقِ.

من بسیار نگرانم : إنِّی قَلِقٌ جِدّاً. (لِلمُذَکَّر)/ إنِّی قَلِقَةٌ جِدّاً. (لِلمُؤَنَّث)

من برای درگذشت او اندوهگینم:               أَنَا حَزینٌ لِوَفاتِهِ. (لِلمُذَکَّر)

                                                           أَنَا حَزینَةٌ لِوَفاتِهِ. (لِلمُؤَنَّث)

من احساس ناراحتی می کنم: إنِّی غَیرُ مُرتاحٍ، إنِّی لاأَشعُرُ بِإرتِیاحٍ.

من شریک اندوه تو هستم:             أَنَا أُشاطِرُکَ الأَحزانَ. (لِلمُخاطَب)  

أَنَا أُشاطِرُکِ الأَحزانَ. (لِلمُخاطبة)

ما شریک اندوه شما هستیم:           نَحنُ نُشاطِرُکُمُ الأحزانَ.

من از شنیدن آن بسیار خوشحالم:               إنِّی فَرِحٌ جِدّاً لِسَماعِ ذلکَ. (لِلمُذَکَّر)   

                                                           إنِّی فَرِحَةٌ جِدّاً لِسَماعِ ذلکَ. (لِلمُؤَنَّث)

من با شما موافق هستم: أَنَا مُتَّفِقٌ مَعَکَ. (لِلمُذَکَّر)/  أَنَا مُتَّفِقَةٌ مَعَکِ. (لِلمُؤَنَّث)

من با او موافق نیستم: أَنَا لا إَتَّفِقُ مَعَهُ./ من با آنها موافق نیستم: أَنَا لا إَتَّفِقُ مَعَهُم.

 ما با شما موافق نیستیم: نَحنُ لا نَتَّفِقُ مَعَکُم.

 شما با ما موافق نیستید: اَنتُم لا تَتَّفِقُونَ مَعَنا.

من از آن خشمگین نیستم:                         إِنِّی لَستُ غاضِباً مِن ذَلکَ. (لِلمُذَکَّر)

                                                           إِنِّی لَستُ غاضِبةً مِن ذَلکَ. (لِلمُؤَنَّث)

 من از آن موضوع خشمگینم :                    إنِّی غاضِبٌ مِن ذَلِکَ الأَمرِ. (لِلمُذَکَّر)

                                                           إنِّی غاضِبةٌ مِن ذَلِکَ الأَمرِ. (لِلمُؤَنَّث)

من درست نمی دانم: لا أَعرِفُ بِالضَّبطِ، لا أَدرِی بِالضَّبطِ، لا أَعلَمُ بِالضَّبطِ .

من متأسفانه نمی توانم: إنِّی لا أَستَطیعُ مَعَ الأَسَفِ. إنِّی لا أَقدِرُ مَعَ الأَسَفِ.

وقتتان خوش:                 طابَتْ أوقاتُکَ. (لِلمُخاطَب)  /  طابَتْ أوقاتُکِ. (لِلمُخاطبة)

طابَتْ أوقاتُکُم. (لِلمُخاطَبِینَ) / طابَتْ أوقاتُکُنَّ. (لِلمُخاطَبات)

وظیفه است: لا شُکرَ عَلَی الواجِبِ.

همه خوبیم، متشکرم: کُلُّنا بِخَیرٍ، شُکراً.

نوش جان، گوارا باد: هَنِیئاً لَکَ. (لِلمُخاطَب)/   هَنِیئاً لَکِ. (لِلمُخاطبة)

شُوشَرَة:پارازیت

صنایع الشرّیر:آفریده های شرور

ضیق الصدر:ناراحتی

أقصی مرامی:آخرین هدفم

حدید النظر:تیزنگر

یک نکته:حدید النظر برای کسی به کار میره که مثلا میمرد و بعد از مرگش خیلی از چیز ها را میبیند.

ظلاماً دامِساً:تاریکی وحشت انگیز

ضبط النفس:خویشتن داری

حظی سحابةٌ ساریة:شانس به من رو آورده

قرارة نفسه:از ته دل

الثاقب رایاً:تیز بین

نقد ذات:انتقاد از خود

داهیة وهیاء:بلای سخت روزگار